Schizofrenia

Jest chorobą psychiczną powodującą rozszczepienie względem obiektywnych faktów na poziomie myślenia, czucia i działania. Konsekwencją choroby jest niedostosowane do sytuacji zachowanie, myślenie oraz działanie mogące wywoływać u odbiorcy dyskomfort, a nawet strach. Osoby cierpiące na schizofrenię są niezdolne do abstrakcyjnego rozumowania, twórczej pracy i symbolicznego myślenia, ważnego dla całościowego odbioru otaczającej nas rzeczywistości.

Schizofrenia powoduje rozpad struktury osobowości składającej się ze świadomego ja (ego) oraz nieświadomych treści psychicznych takich jak niezależne od naszej woli procesy autonomiczne myślowe i fizjologiczne. Wewnętrzne treści archetypowe i symboliczne stają się zewnętrzną i obowiązującą rzeczywistością chorego. System psychiczny rozpada się i jednocześnie zamyka na treści zewnętrzne, które mogłyby wprowadzić różnicę osądu lub wzbudzić wątpliwości w odbiorze doświadczanej rzeczywistości. Ten rodzaj zaburzonego myślenia i doświadczenia jest przyczyną braku krytycznego rozumowania. 

Ryzyko zachorowania na schizofrenię wynosi ok. 1% procent nie jest zróżnicowane płciowo. Choroba najczęściej pojawia się w wieku młodym, jeszcze przed okresem pełnoletności, ale także chorują osoby dorosłe, a nawet w starszym wieku. Przyczynami chorobotwórczymi mogą być zarówno doświadczenia traumatyczne, czynniki środowiskowe, społeczne, a nawet genetyczne uwarunkowania.

Choroba czasami może rozwinąć się w sposób nagły, jednak wielokrotnie proces chorobowy jest stopniowy. Osoba chora zaczyna wycofywać się z dotychczasowych aktywności, relacji i zainteresowań. Często pojawia się powolne, ale stopniowe zaniedbywanie higieny osobistej, a obojętność względem ważnych rzeczy staje się zauważalna i odczuwalna dla bliskiego otoczenia. Występuje zubożenie języka, nieadekwatne słowa, nieadekwatne wnioski i działanie. Leczenie schizofrenii wymaga leczenia psychiatrycznego, a w połączeniu z psychoterapią daje najlepsze efekty. Chory zostaje pod opieką specjalistów najczęściej przez całe życie, gdyż choroba nieleczona wzmaga na sile. Dlatego osoby chore są szczególnie narażone na wykluczenie społeczne, obniżenie jakości życia, a nawet są zagrożone utratą zdrowia i życia, bo treści urojeniowe mają często negatywny i prześladowczy charakter.